Onze goeie vriend en buurman Doug is overleden. Na een jaar lang tegen keelkanker gevochten te hebben.In de twee jaar dat we in de straat wonen, hebben we een heel goed contact met de hele familie gekregen.
Het begint met een praatje als je elkaar op straat ziet, ze nodigden ons uit voor de lunch tijdens onze eerste kerst hier en van het een kwam het ander. Mariëlle is bevriend geraakt met een van de dochters, Katrina, en al snel hadden we een hele leuke band met de familie.
Dit alles is een hele belangrijke factor geweest in onze prettige integratie in Australië.
Doug werkte als vliegtuig onderhoudsmonteur bij Qantas en had wisselende 12 uurs diensten dus kwam je hem daardoor ook regelmatig overdag tegen. Een gezellige, aardige en vooral gewone vent. Bijvoorbeeld met die kerst lunch had hij een spijkerbroek en een t-shirt aan, en dit kan ik erg waarderen; iemand die geen uiterlijke schijn hoeft hoog te houden. Als je even binnenwipte om wat te vragen, had je snel al een biertje in je hand.
Op een gegeven moment ging ik bijna ieder vrijdag avond naar de overkant met mijn laptop om er Command & Conquer te spelen, online, met Doug, Des en ik tegen de familie in Melbourne.Veel slap geouwehoer, veel biertjes en veel plezier. Doug en de hele familie was en is altijd erg gastvrij.
Een jaar geleden werd Doug ziek en het ging met ups en downs. Op een gegeven moment leek het helemaal verdwenen, maar helaas, het kwam toch terug. In het begin was Doug nog veel thuis maar de laatste maanden alleen nog maar in het ziekenhuis. We konden niet altijd de kinderen meenemen maar die raakten ook gewend aan de slangetjes in zijn keel en aan zijn rare stem.
En vandaag hebben we afscheid genomen van Doug.
Het was heel mooi om tijdens de uitvaartdienst alle verhalen van vroeger te horen. Doug is voor zijn opleiding in Melbourne gaan wonen en raakte eerst bevriend met de broer van Jaki (z’n vrouw). Hij heeft een tijdje bij de familie in huis gewoond en is eigenlijk als een zoon opgenomen in dat gezin. We hadden daar al wel het een en andere over gehoord maar nu pas snapten we waarom de familie uit Melbourne zo nauw betrokken was en veel in Sydney was het afgelopen jaar.
Na de dienst was er een ‘wake’ (wat in Nederland een koffietafel heet). Koffie was er wel maar die is er niet veel gedronken. Moest er in het begin wel aan wennen want de koffietafels die ik in Nederland heb meegemaakt waren niet uitbundig. Deze wake was het wel. In plaats van te treuren om Doug’s dood, werd zijn leven gevierd. Wat mij betreft een veel betere benadering. Het afscheid blijft zwaar maar op zo’n manier wordt het wel wat verlicht.
Dankjewel Doug voor je vriendschap, voor je goeie en voor je slechte dagen.
Our good friend and neighbour Doug has passed away. After battling throat cancer for a year.
In the two years that we live in this street, we have become quite close with the whole family.
It starts with a chat when you see each other in the street; they invited us for lunch during our first Christmas here and one thing led to another. Mariëlle has become very good friends with their daughter Katrina.
All this has been an important factor in our excellent integration into Australia
Doug worked as an aircraft mechanic for Qantas and worked on a 12 hour shift basis, so we saw him a lot during the day as well. An overall very friendly and down to earth kind of guy. For example, during that Christmas lunch he wore jeans and a t-shirt; something I can appreciate very much; somebody who doesn’t need to keep up appearances. When you stopped by for a quick chat, a beer was close by.
After a while I went over almost every Friday night with my laptop to play Command & Conquer, online, with Doug, Des and myself against relatives in Melbourne. A lot of small talk, beers and fun. Doug and the whole family are always very hospitable.
About a year ago Doug fell ill and that went with ups and downs. At one point it seemed to have gone away but unfortunately it came back. Initially Doug was still home a lot, but later on mostly in the hospital. We couldn’t always take the kids with us but they too got used to the tubes in his throat and the strange voice.
Today we said goodbye to Doug. It was beautiful to hear the stories from Doug’s past during the memorial service. Doug went to Melbourne for his apprenticeship and at first became friends with Jaki’s brother. He moved in with the family and was welcomed into the family like a son. We had heard about this but now we understood why the family from Melbourne was so closely involved and a lot in Sydney the past year.
There was a wake after the service but that can’t be compared to similar events we were used to in Holland. Wakes there are more formal and a continuation of the mourning. The wake here was a celebration of Doug’s life. And as far as we are concerned that is a lot better. Saying farewell is still very hard but this makes it a little easier.
Thank you Doug for your friendship, for your good days and your bad days.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten