Maandag 13 april 2009
Vandaag gaan we naar Turlee Station, een schapenboerderij. We moeten eerst nog even boodschappen doen in Hay want we moeten zelf koken op de boerderij. We rijden een route binnendoor via Maude (60 inwoners) en Oxley (volgens mij niet meer dan 10 huizen). Het is een erg leuke route en al snel voelen we ons echt in de outback. Het stuk van Oxley tot bijna in Penari is ook nog eens een onverharde weg. Dat betekent dat we een grote stofwolk achter ons hebben. Op de kaart staat dat we langs een moeras rijden, maar er is geen moeras te zien want het heeft al heel lang niet goed geregend. Wel komen we nog langs een paar meren. Dat is erg mooi, maar ook raar om te zien midden in al die droogte. De laatste 60 km zijn ook nog op de onverharde weg. Aan het einde van de middag zijn we dan eindelijk op de boerderij. De eigenaren zijn bij hun eigen huis en met een soort walkie talkie kun je melden dat je er bent en kun je zelf naar je kamer. Gelukkig is Bob er (een kangaroo jager, hele aardige man met veel verhalen) en die kan ons een beetje wegwijs maken richting keuken enzo. Fleur en Daan krijgen al snel hun laarzen aan en de kleren die ze nu aan hebben, zullen ze veel aanhouden want met al dat oranje zand worden ze echt super smerig. Als het donker is, gooit Erik nog lekker wat worstjes op de bbq. Een echt Aussie einde van een eerste echte dag in de outback.

Monday 13 April 2009
Today we are going to Turlee Station, a sheep farm. First we have to get some groceries in Hay because we have to cook ourselves at the farm. We drive through Maude (60 people) and Oxley (I think not more than 10 houses). It is a very nice route and soon we feel like we really are in the outback. And from Oxley to almost in Penari is also a dirt road. That means that we have a big dust cloud behind us. The map says we are driving next to a swamp, but there is no swamp to be seen because there hasn’t been a decent rainfall lately. We do pass a few lakes. They are very beautiful, but it is also strange to see in the middle of all that dry land. The last 60 km are also on dirt roads. At the end of the afternoon we finally arrive at the farm. The owners are at their own house and with a two-way radio you can let them know you have arrived and then you can go to the room yourself. Lucky for us Bob (a kangaroo shooter, a very nice guy with a lot of stories) is there and he can help us find our way to the kitchen building. Fleur and Daan are quickly wearing their gumboots and the clothes they are wearing now, they will wear a lot here because with all the orange sand and dust they get very dirty. And Erik throws some sausages on the barbie when it is dark. A true Aussie end of our first day in the real outback.