Onze aankomst in Sydney / Our arrival in Sydney

Eenmaal aangekomen in Sydney moeten we eerst nog een eindje lopen. En dat is balen want er staan nergens bagagekarren dus dat is sjouwen geblazen met al die tassen. Dan gaan we in de rij voor “customs”. Als we aan de beurt zijn worden onze visa weer gecheckt. Erik vertelt er deze keer maar gelijk bij dat het paspoortnummer van mij en de kinderen op de visumpapieren niet klopt. Bij hem gaat het dus wel gelijk goed en is alles in orde. We krijgen gelijk een visumstempel en mogen dan ook meteen doorlopen. Erik vraagt of we nog langs de immigratiedienst moeten, maar dat is niet nodig. Dat heeft dus niet meer dan 5 minuten geduurd terwijl wij dachten dat we nog langs de immigratiedienst zouden moeten en allemaal vragen zouden moeten beantwoorden. Een meevaller dus. Dan gaan we snel de rest van onze bagage ophalen. Dat wordt nog een probleem want op Schiphol waren we er al achter dat het bij elkaar drie karren bagage zijn (met de handbagage erbij) en dat wordt dus moeilijk met maar twee volwassenen. Erik gaat onze bagage van de lopende band halen terwijl ik met de kinderen bij de handbagage blijf. Ik pak alvast een kar om de handbagage op te laden (dat is al een hele kar vol). Erik heeft onze bagage al snel gevonden en komt met de andere twee karren ook onze kant op. Dat is dus weer een probleem want we hebben drie karren en zijn maar met twee volwassenen. Fleur gaat dus ook een kar duwen, maar dat gaat niet zo makkelijk want de kar is bijna net zo groot als Fleur zelf en de stapel bagage erop komt boven haar uit. De kar was denk ik ook wel minstens net zo zwaar als zijzelf dus het een hele toer voor haar om de kar de goede kant op te krijgen. We moeten dan nog in de rij voor de controle op “illegale producten” (etenswaren en andere spullen die je niet mee Australië in mag nemen). De rij is ongeveer wel een halve kilometer (!?!) lang en loopt kronkelend door de hele hal heen. Al snel komen er meer rijen bij en lopen er mensen rond die kijken in welke rij je moet gaan staan. Erik laat onze “incoming passenger cards”, die we in het vliegtuig al hadden ingevuld, zien aan zo’n man. Erik vermeld erbij dat we één keer ja hebben ingevuld omdat we snoep bij ons hebben en niet weten of dat wel mag. Hij vraagt of dat het enige is dat we van etenswaren bij ons hebben. Omdat dat het geval is mogen we aansluiten bij de linker rij waar gelijk een mevrouw bij komt staan die iedereen meteen de weg naar buiten wijst. Dat was dus makkelijk binnenkomen. Een half uur na aankomst in Sydney staan we buiten op zoek naar een taxibusje.